Vol verwachting en ambitie zat ik daar, op donderdag 25 september, op het grote podium tijdens het event IT Innovation Day in Amersfoort. Een paar honderd ogen keken me aan vanuit de zaal terwijl een specialist de nfc-chip in mijn hand injecteerde. De beelden gingen de wereld over, en gedurende een aantal dagen werd ik geleefd, opgejaagd zelfs, door media uit binnen- en buitenland.
Kijk hier terug naar dat heroïsche moment:
Vol verwachting, omdat ik grootste en wilde plannen had. Gratis reizen met het OV door een hack op de chip, of het kunnen infecteren van smartphones met slechts een aanraking van mijn hand. De toenmalige minister van Veiligheid en Justitie wilde ik op die manier wel eens pownen. En, ook zoiets, zou ik ongestoord door de alarmpoortjes op Schiphol kunnen zonder dat er allerlei toeters en bellen af zouden gaan?
Om met dat laatste te beginnen: niks aan de hand. Binnen Europa, of in de Verenigde Staten, geen alarmbellen. Ik kon reizen wat ik wilde, de chip bleef onopgemerkt voor zowel het menselijke ook als de digitale snuffelaars.
Waarom eigenlijk zo'n chip?
Laat ik eerst nog even onderstrepen waarom ik de chip in mijn hand heb laten zetten. Twee redenen: ik wilde kijken in hoeverre een dergelijke chip mijn privacy kon aantasten, en daarnaast was ik benieuwd welke toepassingen met zo'n chip in je lichaam nu werkelijk handiger uit te voeren zijn dan via bestaande technologische oplossingen.
Dat hield vooraf al in dat ik me niet ging storten in elk wild idee, zonder dat ik daar nut en noodzaak van inzag. Dat soort experimenten liet ik over aan anderen, en die leven zich daar helemaal in uit. Kijk daarvoor eens op de webpagina's van Permanent Beta, of hun Facebook-pagina. Permanent Beta is een losvaste groep mensen in Nederland die graag stoeien met de combinatie technologie en dagelijks leven, de biohackers.
Een aantal van de deelnemers van Permanent Beta experimenteert met nfc-chips in hun lichaam. Zo is er iemand die zijn autodeuren kan openen met de chip. Op zich aardig, maar je auto uitlenen is er niet meer bij. En wat te denken als je kinderen staan te wachten bij de auto terwijl het regent en jij nog 100 meter verder staat? Handiger is dan het op afstand openen van de deuren om de kinderen een droog plekje te bieden.
Handig, maar niet goed uitvoerbaar
Zo zijn er meer mogelijkheden die op het eerste gezicht handig lijken, maar eigenlijk niet beschikbaar zijn. Betalen bijvoorbeeld. Dat kan met een nfc-chip, zo bewijzen de banken en telefoonmakers tegenwoordig. Meer dan 10 jaar geleden experimenteerde de Baja Beach Club in Rotterdam al met betalen via RFID-chips die onder de huid waren geplaatst. Al ging dat nogal via een omweg. Lastiger is de eigen chip daarvoor klaar te maken, daar is medewerking voor nodig van de betaaldienst, dus of het voldoen aan een bankenstandaard of van Apple Pay. Het ligt niet voor de hand dat die standaarden los beschikbaar komen.
Lees verder: Wat heeft het experiment wél opgeleverd?
-
-
Er zijn nog geen reacties.Reageer
Preview