Laat ik je het volgende vertellen. Bij mij thuis hebben we slechts een regel (dankzij mijn zus, van wie we deze regel overgenomen hebben). De regel is dat "iedereen liefde en respect verdient onafhankelijk van je eigen gevoelens". Ik houd van deze regel omdat je het als je filter is voor alles wat je doet dat erg moeilijk is en mis kan lopen.
Veel van de opvoeding naar onze kinderen bestaat uit het naleven van deze regel en uitleg wat deze betekent. Het resultaat is dat iedereen de regel kent en opvolgt.
Het vertalen van deze kennis in actie kan problematisch zijn. Ik ben zelf tot de conclusie gekomen dat, hoewel we feitelijk weten wat liefde en respect betekenen, we dat niet zomaar kunnen vertalen naar gedrag dat liefde en respect uitstraalt. Hiernaast is het een historisch gegeven dat we, net als de meeste ouders, vaker moeten omgaan met 'slecht' gedrag in plaats van dat we het gewenste gedrag kunnen propageren.
Wat is goed gedrag en wat niet?
Onlangs veranderden we onze aanpak door twee tools aan onze ouderlijke gereedschapskist toe te voegen. Allereerst maakten we expliciet duidelijk welk gedrag liefde en respect uitstraalt (bijvoorbeeld, "als ik op school ben, doe ik wat de leraar zegt, zonder hem of haar tegen te spreken") maar we laten daarnaast ook blijken wat in onze ogen slecht gedrag is (het zijn tenslotte nog kinderen) om ze juist te laten zien hoe je wel de beoogde liefde en het respect uitstraalt.
De resultaten zijn fantastisch en we komen steeds meer tot het gedrag wat we allemaal willen en minder tot het gedrag wat we niet willen. We krijgen er grip op doordat we het gat tussen kennis en acties weten te dichten door ons te richten op wat we willen en dat allemaal proberen in de praktijk te brengen.
Het gat tussen kennis en acties gaapt overal. Het beïnvloedt ons leven niet alleen op persoonlijk vlak.
We doen het verkeerd
Onlangs raakte ik betrokken bij de "Getting IT Right"-groep. Het doel van deze groep is om de toegevoegde waarde van IT in Nieuw-Zeeland te verhogen. De groep discussieert over met problemen en oplossingen met IT. ik ben daar tot het inzicht gekomen dat we niet constant doen wat we zouden moeten doen.
Als IT-industrie hebben we veel tools en kennis vrij voorhanden, maar ontbreekt het ons aan consistente, gerichte acties.
Voorbeeldje. We kennen allemaal het ITIL-raamwerk, maar gebruiken we zijn leidende functie altijd? Wat te denken van project management methoden? En hoe zit het met IT-governance. Ik kan nog wel even doorgaan.
De kennis is er, maar we gebruiken deze niet of op zijn minst niet effectief genoeg. We richten ons op de vorm van de tools en methoden, maar niet op de bedoeling en het gedrag dat we nodig hebben om succesvol te zijn. Ook richten we onze inspanningen op gebied van management vaker op het corrigeren van slecht gedrag dan dat we het gewenste gedrag ondersteunen en praktiseren.
Mijn aanbevelingen
Mijn conclusie van dit verhaal is dat, als we de resultaten van ons team of als industrie willen verbeteren, we er aan goed aan doen om:
1. Expliciet duidelijk te maken wat we willen.
2. Dit gedrag in de praktijk brengen zodat we er goed in worden en het meer natuurlijk gedrag wordt.
3. We gewenst gedrag gaan aanmoedigen en belonen.
Kennis is geen macht. Kennis is potentiële macht. Actie, bij voorkeur goed onderzocht, expliciet en gericht, is macht.
Ik weet dat het allemaal logisch klinkt, maar het gaat er echt om te doen wat je weet in plaats van te weten wat je doet.
Owen McCall is directeur bij Viewfield Consulting, een consultancybureau gericht op ondersteuning van CIO's. Lees zijn blog op www.successfulcio.com.
-
-
Er zijn nog geen reacties.Reageer
Preview